Aero A-11
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Konstruktor |
Antonín Husník |
| Typ |
samolot rozpoznawczy i lekki samolot bombowy |
| Konstrukcja |
dwupłat o konstrukcji mieszanej |
| Załoga |
2 |
| Historia | |
| Data oblotu |
luty 1924 |
| Lata produkcji |
1924 – 1928 |
| Liczba egz. |
108 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
1 silnik rzędowy, 6-cylindrowy Walter W-IV |
| Moc |
240 KM (177 kW) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
12,80 m |
| Długość |
10,80 m |
| Wysokość |
3,10 m |
| Powierzchnia nośna |
36,50 m2 |
| Masa | |
| Własna |
1030 kg |
| Startowa |
1537 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
214 km/h |
| Prędkość przelotowa |
180 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
3,8 m/s |
| Pułap |
7600 m |
| Zasięg |
750 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 karabiny maszynowe Vickers kal. 7,7 mm (zsynchronizowane), 2 karabiny maszynowy Lewis kal. 7,7 mm (sprzężone – ruchome), bomby o masie do 200 kg. | |
| Użytkownicy | |
 Czechosłowacja,  Finlandia
| |
Aero A-11 – czechosłowacki samolot rozpoznawczy i lekki samolot bombowy z okresu międzywojennego.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Po rozpoczęciu seryjnej produkcji lekkiego samolotu bombowego Aero A-12, w wytwórni Aero rozpoczęto pracę nad nowym samolotem rozpoznawczym, w którym zastosowano budowany w Czechosłowacji silnik Walter W-IV. Jego układ był zbliżony do wcześniejszego samolotu, ale jego konstrukcja została wzmocniona i zastosowano w nim silniki Walter W-IV o mocy 240 KM. Samolot ten otrzymał oznaczenie Aero A-11, a jego pierwszy lot odbył się w lutym 1924 roku. Zaraz też lotnictwo złożyło zamówienie na budowę serii tych samolotów. Produkcja seryjna trwała od 1924 do 1928 roku i zbudowano 108 samolotów tego typu.
W 1928 roku zbudowano wersję nocną tego samolotu, oznaczoną jako A-11N, w ilości 43. Zbudowano również 8 samolotów wyposażonych w silnik Hispano-Suiza 8Fb o mocy 300 KM (220 kW) oznaczonych jako A-11HS, które sprzedano do Finlandii. Kolejna wersja to samoloty oznaczone jako Ab-11, które wyposażono w silnik Breitfeld & Daněk „Perun” II o mocy 240 KM (176 kW), których zbudowano 84 sztuki, oraz wersję nocną w ilości 4 sztuk, oznaczoną jako Ab-11N. Ta wersja samolotu stała się też podstawą do budowy kolejnych typów samolotów wytwórni Aero. Łącznie zbudowano 204 samoloty tego typu wraz z jego wersjami.
Użycie w lotnictwie
[edytuj | edytuj kod]Samoloty Aero A-11 były systematycznie wprowadzane do lotnictwa czechosłowackiego od roku 1924. Samoloty te były wykorzystywane do czasu ich naturalnego zużycia.
Oprócz lotnictwa czechosłowackiego samoloty A-11HS użytkowane były przez lotnictwo Finlandii.
Wykonywały one liczne loty propagandowe i tak w 1925 roku grupa samolotów wojskowych A-11 wykonała lot z lotniska Kodaň do Warszawy. Dwa samoloty wykonały lot na trasie Praga – Belgrad – Bukareszt. Brały też udział w licznych konkursach i pobiły liczne rekordy lotnicze Czechosłowacji.
Opis techniczny
[edytuj | edytuj kod]Samolot Aero A-11 był dwumiejscowym dwupłatem o konstrukcji mieszanej, kadłub miał konstrukcję metalową rur stalowych, natomiast skrzydła – drewnianą. Podwozie klasyczne – stałe, z płozą ogonową.
Napęd stanowił silnik rzędowy 6-cylindrowy umieszczony z przodu kadłuba, chłodzony cieczą. Napędzał on dwułopatowe śmigło.
Uzbrojenie stanowiły: 1 zsynchronizowane karabiny maszynowe Vickers wz. 09 kal. 7,7 mm – obsługiwane przez pilota, 2 sprzężone ruchome karabiny maszynowe Lewis wz. 15 kal. 7,7 mm – obsługiwane przez obserwatora-strzelca. Samolot mógł przenosić także bomby lotnicze o łącznej wadze 200 kg.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Václav Němeček: Československá letadla (I) 1918 - 1945. Praga: Vydavateľstvo Naše vojsko, 1983, s. 73-75, 248-249. (cz.).